3. “Praca po pracy”

Na co dzień mamy ogrom obowiązków – pranie, sprzątanie, gotowanie, zakupy, praca zawodowa, opieka nad dzieckiem. Często czujemy się zmęczeni i przeciążeni zbyt dużą ilością zadań do wykonania. Kiedy dodatkowo okazuje się, że np. część pracy z biura musimy zabrać ze sobą do domu (w którym nota bene czekają spragnione kontaktu z nami dzieci), czujemy złość i opór.

Podobnie czują nasze dzieci, kiedy są po całym dniu zabawy w przedszkolu czy nauki w szkole i zmęczone wracają do domu. Często marzy im się wtedy odpoczynek i czas na nudę. A tu jeszcze wieczorne zajęcia dodatkowe (nie zawsze zgodne z zainteresowaniami dziecka), cztery prace domowe do odrobienia, przygotowanie się do sprawdzianu czy klasówki. Oczywiście, że pewnych rzeczy nie da się zmienić – nauka, przygotowanie się do testu czy odrobienie prac domowych są (niestety) częścią życia większości współczesnych dzieci – ale czy nie warto zaplanować tej nauki nieco wcześniej i może zrezygnować z posyłania dzieci na nieobligatoryjne zajęcia. Każdy chciałby móc pozwolić sobie na chwilę “nicnierobienia”, dzieci również

4. Zmuszanie do jedzenia

Znacie ten obraz: święta albo zwykły obiad u rodziców, dziadków czy wujostwa. Jesteście już naprawdę syci albo po prostu nie macie ochoty na daną potrawę, ale gospodarze mimo to nie dają za wygraną: “No zjedz jeszcze ciasto”, “Zrobiłam pyszną zupę z imbirem – nie poczęstujesz się nawet?”, “Mama przygotowała trzy rodzaje śledzi – zobacz, jakie są pyszne”, “Czemu tak mało dzisiaj zjadłaś, nie smakuje ci?”, “Niewiele zjadłaś – na pewno zmieścisz jeszcze kawałek ryby”. Czy nie denerwuje was, kiedy ktoś na siłę zachęca was do jeszcze jednego kęsa, do jeszcze jednej łyżki?

Dzieci dokładnie wiedzą, czy i kiedy są głodne. Niekiedy coś im nie smakuje albo nie mają na coś ochoty. Często czują też, że dana potrawa czy produkt mogą im nie służyć. Zmuszanie dzieci do jedzenia jest dla nich bardzo męczące. Zniechęca, wywołuje w nich złość i dodatkowo pokazuje im, że może nie warto ufać sobie, skoro mama i tata wiedzą zawsze lepiej…

5. Zmuszanie do robienia rzeczy, na które zupełnie nie ma się ochoty

Chyba każdy dorosły ma takie dni, w których chciałby zaszyć się w domu, położyć na kanapie i poczytać książkę albo obejrzeć dobry film. Kiedy w takich chwilach inny dorosły zmusza nas do wyjścia do pubu, na koncert czy na spacer, przeciwstawiamy się, bo to nie jest zgodne z naszymi aktualnymi potrzebami.

Dzieci mają podobnie. Nie zawsze mają chęć, by wyjść na dwór, na spacer do lasu czy jechać w przymusowe odwiedziny do znajomych. Dzieci mają swoje potrzeby i tak samo jak dorośli nie lubią, kiedy tych potrzeb się nie szanuje.

6. Bycie okłamywanym

Nie lubimy, kiedy inni są wobec nas nieszczerzy. Kiedy nie mówią nam prawdy albo próbują zataić przed nami jekieś informacje. Czujemy, że intencje tych osób wobec nas nie są najlepsze, w rezultacie przestajemy obdarzać je zaufaniem i najczęściej zaczynamy się oddalać. Trudno budować relację na braku wiary w drugiego człowieka.

Dzieciom również trudno jest ufać dorosłym, którzy ich okłamują. I nawet jeśli dorosłym wydaje się, że dziecko nie zauważy pewnych “drobnych nieszczerości” – ono wyczuje je i odczyta szybciej, niż można sobie wyobrazić. Warto pamiętać o tym, że dziecko wielokrotnie zawiedzione przez rodzica to też dziecko, któremu trudno jest odważnie i ufnie kroczyć przez życie.

7. Ignorowanie

Każdy z nas chce czuć się zauważony i nielekceważony. Zarówno dorośli, jak i dzieci potrzebują czuć, że ktoś szczerze i z pełnym zainteresowaniem im towarzyszy. Dorośli pragną czuć się zauważeni najczęściej przez swoich życiowych partnerów, przyjaciół, bliskich. Nie lubią, kiedy lekceważy się ich opinie czy uczucia. Dzieci natomiast chcą być dostrzegane przez dorosłych, którzy obecni są w ich życiu. I nie chodzi tutaj o wygłaszanie pochwał w stylu: “Ale piękny rysunek” albo “Ślicznie ułożyłeś te puzzle”, ale raczej o pełne akceptacji i miłości bycie z dzieckiem i nieignorowanie jego potrzeb, próśb czy emocji (również wtedy, gdy są one trudne).

Nie lubię robić prania. Choćbym nie wiadomo jak się starała nigdy nie pachniało a wręcz śmierdział. Ale koleżanka poleciła mi perły piorące Perlux i to był strzał w 10! Pranie pięknie pachnie a uporczywe plamy znikają!

Majkaaa zgadzam się co do tych pereł piorących Perlux. Ja kupiłam je przypadkiem na wakacjach ( są takie fajne małe opakowania po 2 szt ) i tak mi się spodobały, że teraz używam ich na co dzień ( a przy 3 dzieci piorę prawie codziennie ). Nie dość, że dobrze radzą sobie nawet z bardziej uporczywymi plamami to jeszcze ubrania super pachną.