|
googletlumacz
Skórne wytwarzanie witaminy D-3
Ze względów praktycznych witamina D nie występuje naturalnie w produktach spożywczych, które ludzie jedzą. Istnieją wyjątki, takie jak tłuste ryby i olej z wątroby ryb; jednakże w większości witamina D nie występuje naturalnie w znaczących ilościach w łańcuchu pokarmowym człowieka. Faktem jest, że z ewolucyjnego punktu widzenia ludzie nie potrzebowali witaminy D w zaopatrzeniu w żywność, ponieważ przez miliony lat ludzie wraz z wieloma gatunkami zwierząt wyewoluowali mechanizm fotosyntezy w skórze, aby wytworzyć duże ilości witaminy D-3 . Zatem nasza skóra jest częścią układu hormonalnego witaminy D, a witamina D-3 jest tak naprawdę preprohormonem.
Około 50 000 lat temu, małe pasma ludzi, prawie na pewno ciemno pigmentowane, migrowały stopniowo z Afryki Subsaharyjskiej, by ostatecznie zaludnić bardziej północne szerokości geograficzne. Ta migracja spowodowała głęboką ewolucyjną adaptację, gradient utraty pigmentacji skóry do punktu prawie całkowitej depigmentacji, o czym świadczą populacje północnoeuropejskie. Dlaczego ta dramatyczna zmiana miała miejsce tak szybko? Najbardziej oczywistą odpowiedzią jest maksymalizacja ograniczonej ekspozycji na światło słoneczne, jak ma to miejsce podczas przemieszczania się na północ od równika. Ciemno zabarwione osobniki w środowisku równikowym dosłownie kąpałyby się w intensywnym słońcu przez cały rok, a zatem produkcja witaminy D-3 nie byłaby problemem. Jednakże, ponieważ te ciemno zabarwione osobniki migrują do północnego, ograniczonego słońcem środowiska, szybko stają się witaminą D wyczerpaną, z wynikającą z tego mobilnością i problemami reprodukcyjnymi związanymi z niedoborem. Aby ludzie mogli przeżyć w tym nowym północnym środowisku, musiała wystąpić depigmentacja skóry. Wyjątkiem są Eskimosi, ponieważ zachowują znaczną pigmentację; jednak ich migracja z Azji była stosunkowo niedawna, a dieta Eskimosów jest wyjątkowa, ponieważ zawiera znaczne ilości witaminy D-3 ze względu na zawartość tłuszczu i tłustych ryb.
Skórne wytwarzanie witaminy D-3 u ludzi zostało dobrze scharakteryzowane zarówno in vitro, jak i in vivo ( 2 , 3 ). Witamina D-3 jest wytwarzana w skórze z 7-dehydrocholesterolu (7-DHC) ( 2 ). Ten 7-DHC jest rozprowadzany po naskórku i skórze właściwej, przy czym najwyższe stężenia występują w warstwie spinosum i warstwie podstawowej ( 4 ). Narażenie skóry na działanie promieni słonecznych, szczególnie na zakres UV (UVB) widma (290–315 nm), powoduje fotolityczną konwersję 7-DHC do prewityny D-3. Prewitamina D-3 jest przekształcana w witaminę D-3 przez izomeryzację termiczną ( 2 ). Uważa się, że produkcja witaminy D-3 jest regulowana przez ilość UVB docierającą do 7-DHC, a nie przez sprzężenie hormonalne (5 ). Interesujące jest, że zatrucie witaminą D nigdy nie zostało zgłoszone z powodu nadmiernej ekspozycji na światło słoneczne. Jak można wytworzyć produkcję witaminy D-3 w obliczu nadmiernego promieniowania UV i ciągłego dostarczania prekursora 7-DHC ( 2 ). Podczas ekspozycji na nadmierne światło słoneczne prewitamina D-3 jest przekształcana nie tylko w witaminę D-3, ale także w lumesterol lub tachysterole, które są biologicznie nieaktywne, a tym samym zmniejszają ilość prewitaminy D-3. Wiadomo również, że nadmiar światła słonecznego może rozkładać witaminę D-3 na obojętne produkty fotowoltaiczne, w tym suprasterole I i II ( 2 ). Szereg innych naturalnych czynników może ograniczać lub regulować skórną produkcję witaminy D-3, w tym starzenie ( 6 ), zwiększoną pigmentację melaniny (4 , 7 ) oraz pora roku i szerokość geograficzna ( 8 ). Odzież i filtry przeciwsłoneczne wyeliminują również wytwarzanie skórne witaminy D-3 ( 9 , 10 ). Istnieje zatem wiele czynników, które powodują większą zależność od źródeł witaminy D w diecie, z których najważniejsze to jakość światła słonecznego i stopień narażenia skóry.
Wszystkie promienie słoneczne nie są równe
_________________
wolność to świadomość ograniczeń
|
