Hehe nizle z tymi zukami, u mnie w druzynie tez by tak zrobili A generalnie to b. milo mi sie czyta o tych waszych przezyciach, az sie zastanawiam jak ja bede wspominac moje harcerskie zycie Szkoda tylko ze nie moge posluchac muzyki tego zespolu.

_________________
'Oh, Natty, Natty,
Natty 21,000 miles away from home, yeah!
Oh, Natty, natty,
And that's a long way
For Natty to be from home'

Obozy na dziko pod okiem wspaniałego druha Józefa Wysockiego. Takiego harcerza więcej nie spotkałem.

Pozdrowienia
STANCA[/quote]
Staszku ten obóz był zupełnie legalny. Wymagane było zezwolenie Nadleśnictwa. Szkoła dofinansowywała obóż. By było więcej kasy to obóż był "wędrowny ze stałą bazą" Janusz

Zaprzyjaźniona z I Drużyną- Drużyna z Technikum Handlowego we Wrocławiu. Pamiętam Teresę Mateusiak.
Kogo Staszku i Adamie rozpoznajesz?

[ Dodano: 2006-07-05, 10:14 ]


STANCA - Staszku ten obóz był zupełnie legalny. Wymagane było zezwolenie Nadleśnictwa. Szkoła dofinansowywała obóż. By było więcej kasy to obóż był "wędrowny ze stałą bazą" Janusz[/quote]

[ Dodano: 2006-07-05, 10:35 ]
Odnośnie gastronomii. Obóż międzynarodowy nazywał się "MALTA". Były tam dzieci i młodzież z Szwecji, Włoch, z tzw krajów zacodnich. Któregoś dnia odwiedzili nas Szwedzi. Był gorąco i dh-owie komendanci dla ochłody sporządzili miksturę składającą się z sodki]szczypta] + [kilka kropel] octu coś na smak i woda. Smakowało niźle ale po kilkunastu minutach latryna była oblężona. Nad dołem latryny na drążku, pod daszkiem międzynarodowe towarzystwo oddawało naturze co należało. Szokim w tamtych latach było jednoczesne uzytkowanie latryny przez dziewczyny [szwedki] i chłopaków. Poza szybkim wypróżnieniem nic złego się nie stało. Pamiętam jak jeden z naszych z przejęciem relacjonował: "siedzę na żerdce a tu wpada szwedka, uśmiecha się ściąga majtki i gada cos do mnie. Dałem jej papier i uśmiechająć się wyszła."
Stefan Szafran wprowadza na teren Obozu I Drużyny w Faltyjankach druhnę odwiedzającą. Ja służbowy z paskiem pod brodą.

Podczas obozu w Faltyjankach zdobywaliśmy wiele sprawności. Dh Druzynowy z wyczytywał wymagania jekie nalezy spełnić by zdobyć sprawność. Bardzo przestrzegano by wszystkie wymogi były spełnione. Uczyliśmy sie uczciwości w postępowaniu i często meldował taki nie podołujący że nie spełnił wymogów, mimo, że nikt go nie kontrolował.

[ Dodano: 2006-07-14, 13:19 ]
Osobnik który nie dochował warunków sprawności, miał możliwość przystąpienia ponownie do jej zdobywania. Zdecydowałem się na trudną „trzy pióra”. Przypominając jej zasady –, jedną dobę milczenia, jedną bez pożywienia i jedną samotnie w lesie. Pierwszą dobę bez gadania, złamałem godzinę przed zakończeniem bo przysłuchując się dyskusji w pewnym momencie włączyłem się do niej i poszedłem zameldować o tym fakcie. Rozpocząłem po kilku dniach od nowa. Nauczka spowodowała, że mimo pracy w kuchni i innych obowiązków udało mi się dotrzymać do końca. Bez jedzenia mimo specjalnych zabiegów by skusić mnie dzielnie wytrzymałem. Próba z pobytem w lesie miała tę trudność, że oznaczony był teren w którym musiałem się znajdować (zawarty pomiędzy brzegami jeziora i drogami – około 1 km2) i przez tę dobę poszukiwali (ścigali) mnie uczestnicy obozu. W momencie złapania próba była niezaliczona.
Szczęśliwym dla mnie trafem pierwszy spostrzegłem szukającego mnie dh Karola – oboźnego i praktycznie to ja go śledziłem tak by mieć go na oku. Wlazłem na drzewo górujące nad lasem a zasadniczo 2 drzewa (dąb i sosna) rosnące obok siebie i widziałem jak mnie poszukiwał. Korony drzewa było gęste i nie mógł mnie zobaczyć, mimo, że przeszedł obok. Próbowałem zbudować szałas z gałęzi gdzie do pokrycia chciałem wykorzystać płaty kory z obumarłej sosny ale Karol coś zauważył i musiałem zmykać. Kręcąc się napotkałem paśnik dla zwierząt, pełen siana i zadaszony i wieczorem upewniwszy się, ze nic mi już nie zagraża , zawinąłem się w koc i wspaniale spałem. Gdy układałem się do snu niczego szczególnego nie zauważyłem ale rano o świcie obudziło mnie brzęczenie i okazało się, że pod dachem paśnika osy założyły gniazdo i to bardzo duże. Gdy poruszyłem się zareagowały więc szybko wyskoczyłem z paśnika by nie kusić losu. O oznaczonej godzinie wróciłem zwycięsko do obozu. Przez tę dobę miałem możliwość obserwowania przyrody, rybojada jak łapał ryby i zanosił do gniazda swoim młodym. Napisałem z próby sprawozdanie ale niestety minione lata zatarły szczegóły. Pamiętam, że było to wspaniałe przeżycie z wieloma szczegółami najczęściej bardzo miłymi i pouczającymi.

Zaopatrzenie dostarczane było w plecakach. Szło nas trzech z dh Romualdem [kasa] do Ostródy [ok 3 km] i kupowaliśmy wiktuały i pakowali do plecaków. Z wałówką wracaliśmy do obozu. Któraś z grup zaopatrzeniowych wykorzystywała kajak a masło aby się nie roztopiło, holowane było jakoś za kajakiem. Staszek Kubas przypomniał, że drużyna przed wyjazdem na obóz zbierała złom i było sporo pieniędzy jak na ówczesne warunki.

Samborowo. Obóz 1 Drużyny i Drużyny Matrosów 1961r
Kierowcą gazika był Sławek Kurczewski (na zdjęciu bez koszuli) Z tyłu w furażerce Mirek .........

spoko zdjecia

_________________
" To blakanie sie bez celu po naszej wielkiej Ameryce,
odmienilo mnie bardziej, niz sie spodziewalem.
Pozostawiam was teraz sam na sam ze mna, takim, jakim bylem kiedys..."
-Ernesto Che Guevara

Ze wzruszeniem znalazłam siebie na zdjęciu. Teresa

Szanowny Stanie!
Z wielka przyjemnoscia przeczytalam Twoje informacje o druzynie harcerskiej przy TiZSE. Jestem absolwentka Technikum z lat 1964/69 i dlatego wszystkie informacje na temat Szkoly bardzo mnie ciesza. Nie zechcialbys zamiescic swoich wspomnien w portalu nasza-klasa.pl. Probujemy tam odtworzyc historie Szkoly. Na razie jest nas malo, dlatego prosze Cie zapoznaj sie z nasza- klasa, gdyz mozna tam zrobic wiele dobrego dla pamieci o naszej Szkole.
Zpowazaniem, Elzbieta N.
Nasze Technikum zarejestrowane jest jako - Technikum Energetyczne (nieistniejace).

Niestety Ci, którzy mogą pamiętać Te czasy to obecnie "wapniaki" i "pierdziele". Komputer dla nich to czarna magia. W tej sytuacji trudno oczekiwać spektakularnych wypowiedzi. Z przykrością muszę napisać, że Drużynowy [nie piszę nazwiska] poproszony o wpis na temat odpowiedział, że "jakby tak pisał wszędzie to zabrakłoby mu czasu". Jak potrzebował by poprzeć jego wniosek na kandydowanie do senatu RP to przysyłał druchów z druczkami do wypełnienia, do rany przyłóż. Może dobrze że nie został wybrany. Wstyd druchu Józefie.