Lubię ich, sama kiedyś byłam metalówą. Wychowałam się na metalu. Moi rodzice ubierali się normalnie, ale ciągle słuchali metalu. Najpierw strasznie się tego wstydziłam, ale potem mnie wciągnęło. Tylko jak miałam 16 czy 17 lat zaczęły się problemy ze stawami kolanowymi, ortopeda zabronił mi nosić glany i tak powoli zaczęło się sypać, chociaż dalej uwielbiam ozdoby z czaszkami w domu i pieszczochy na rękach :)

Ja przez wiele lat byłem metalem (gothem) i poznałem wielu podobnych mi ludzi. W 90% są to inteligentni, nietuzinkowi ludzie. Ekscentryczny ubiór i mroczne zainteresowania mogą kogoś bulwersować, ale o to też w tym wszystkim chodzi. Chcą się odróżniać od szarej masy.

_________________
Sometimes you eat the bear, sometimes the bear eats you...

Nie mam nic do metali , nich tylko dbają o swoją higiene i będzie wporządku :)

To bardzo mili i sympatyczni ludzie, wbrew pozorom nie lubią agresji. Wyładowują energię przy mocnej muzyce, polecam to także innym. Żeby być metalem trzeba mieć w sobie trochę dojrzałości, bo nie jest to subkultura związana z przejściowymi klimatami.

Metale to przecież zwyczajni spokojni ludzie, którzy machają głowami bo włosy na głowie przeszkadzają. Dorabiają rogi swoim dłoniom bo tak łatwiej poprawiać brwi - przecież nikt nie lubi jak są rozczochrane.

Subkultura związana z muzyką metalową bardzo mi się podoba. Czarne włosy mocny makijaż, czarne skórzane kurtki robią na mnie pozytywne wrażenie.

Ludzie jak ludzie. Tyle może niektórych odrzucać, ale niczym się nie różnią od innych.