Mi zawsze pomaga to, że... jestem nienagannie ubrany, "zrobiony". Wiem, że to zabrzmi dziwnie, ale jeśli jestem bardziej zadbany od większości osób na sali, dodaje mi to jakiejś pewności siebie.
Dużo praktykowałem przed lustrem. Pomogło mi też mówienie na głos swoich referatów/wystąpień, niekoniecznie patrząc na siebie, ale wsłuchiwałem się w swój głos i to wyrobiło we mnie nawyk, że nawet jak czegoś zapomnę, przypomina mi się, że już to mówiłem - o połowę mniej stresu, bo czuję się dobrze przygotowany.
Ważne też jest przejść się chwilę przed wystąpieniem po miejscu, gdzie będziesz przemawiać, "zaprzyaźnić się" z przestrzenią

Najlepiej nie brać do siebie tego, że ktoś na nas patrzy. Olać to, co się dzieje wokół. Dobrze się przygotować i być pewnym siebie. I zapomniałabym - trzeba się wyspać.

Ktoś kiedyś mądrze powiedział że jeśli chce się opanować stres podczas wystąpienia, to można sobie wybrać najbardziej przyjazną osobę na audytorium i do niej mówić :)

Czasami stresu nie da się pokonać.. trzeba po prostu się z nim zmierzyć:) relaksacyjna muzyka i melisska może pomóc:)

prawidłowe oddychanie załatwia wszystko

Zgadzam się z Indardo - trzeba nauczyć się z nim żyć...bo czasem tez motywuje do działania

Przede wszystkim nie dać się mu opanować. I wydzielać specjalnie czas, w którym mówimy sobie - teraz mam wy... - odpoczywam ;)

Można skorzystać z usług osobistego trenera :)

na mnie nic nie działa bardziej odrestaurowując jak wtulenie się w pierś ukochanego mężczyzny. Nie potrzebuję nic więcej

No to pozazdrościć tak łagodnych stresów ;)